Peygamber Efendimiz’in hayatından örnek bir tevazu hikayesi...
Cenâb-ı Hak buyuruyor:
“Sana tâbî olan mü’minlere alçak gönüllü davran!” (Şuarâ, 215)
Resûlullah buyurdular:
“Allâh Teâlâ bana; “O kadar mütevâzı olun ki, kimse kimseye böbürlenmesin; kimse kimseye zulmetmesin!” diye emretti.” (Müslim, Cennet, 64)
GÖREV TAKSİMİ
Resûlullah, hiç kimsenin kendisini arkadaşlarından farklı görmesini sevmezdi. Bir sefer esnâsında, ashâbından koyun kesip pişirmelerini istemişti. Sahâbeden biri:
“-Yâ Resûlallâh, onu ben keseyim.” dedi.
Başka biri:
“-Yâ Resûlallâh, yüzmesi de benim vazîfem olsun.” dedi.
Bir başkası da:
“-Yâ Resûlallâh, pişirmesi de bana âit olsun.” dedi.
Fahr-i Kâinât Efendimiz de:
“-O hâlde odun toplamak da bana âit olsun.” buyurdu.
Sahâbîler:
“-Yâ Resûlallâh! Biz onu da yaparız, Siz’in yorulmanıza gerek yok.” dedilerse de Efendimiz:
“-Sizin, benim işimi de yapabileceğinizi biliyorum. Fakat ben, size göre imtiyazlı bir durumda bulunmaktan hoşlanmam. Çünkü Allâh Teâlâ, kulunun, arkadaşları arasında imtiyazlı durumda olmasını sevmez.” buyurdu. (Kastallânî, el-Mevâhibü’l-Ledünniye, Mısır 1281, I, 385)
