Ümame bint Ebî’l-Âs. İsminin anlamı; “annecik, küçük anne” demektir. Efendimiz’in (sas) kızı Zeyneb’ten (ra) olan torunudur. Miladi, 617 veya 618 yılında Mekke’de dünyaya gelmiştir.
Efendimiz (sas) namaz kılarken henüz daha çocuk olan Hazreti Ümame(ra) gelir, dedesinin omuzlarına çıkar; Efendimiz (sas) ise öylece namaza devam eder, rukü ve secde yapacağı sırada onu indirir, kalkacağı zaman ise yine omuzlarına alarak ayağa kalkardı. İşte Hazreti Ümame (ra) böyle bir şerefe nail olmuş biriydi. Burada almamız gereken bir ders vardır. Şöyle ki, yaşlılarımız torunlarının yanında namazlarını rahat kılsınlar diye namaz kılmazlar; halbuki torunlarının yanında namaz kılsalar daha iyi yapmış olurlar. Çünkü çocuklar çevresindeki yakınlarını ne kadar çok namaz kılarken görürlerse o denli namaza ısınırlar.
Âişe validemiz anlatır: “Habeşistan’dan Efendimiz’e (sas) bir miktar hediyeler gönderilmişti. O hediyeler içerisinde çok güzel bir kolyeyi bize bakmamız için verdi. Biz hayran hayran o kolyeye bakarken, hepimiz; ‘Keşke, Efendimiz (sas) bunu bana verse’ diye içimizden geçiriyorduk. O anda Efendimiz (sas) buyurdular ki:
“Bu kolyeyi yakınlarım içerisinde en çok sevdiğim birine vereceğim.” Hepimiz merakla kolyenin kime gideceğini beklerken,Efendimiz (sas) dışarıda oynayan Ümame’yi (ra) çağırdı ve kolyeyi onun boynuna astı.”(54) Hazreti Ümame (sas), 50 yaşında Irak’ta vefat etmiştir.
54. Ahmed b. Hanbel, VI/101
