Hakkında
Nuzül
Mushaftaki sıralamada yüz on birinci, iniş sırasına göre altıncı sûredir. Mekke döneminde Fâtiha sûresinden sonra, Tekvîr sûresinden önce inmiştir. Rivayete göre Allah Teâlâ kendisine yakınlarını uyarıp İslâm’a çağırmasını emredince (bk. Şuarâ 26/214) Hz. Peygamber Safâ tepesine çıkmış, orada bulunan Kureyş kabilesi mensuplarını yanına çağırarak onlara İslâm’ı tebliğ etmiş; ancak Resûlullah’ın amcası Ebû Leheb bu olaya kızarak, “Kuruyup yok olasıca! Bizi bunun için mi çağırdın?” demesi üzerine bu sûre inmiştir (bk. Buhârî, “Tefsîr”, 111; Taberî, XXX, 217-218).
Konusu
Sûrede Hz. Peygamber’in amcası olup ona karşı düşmanca davranışlar sergileyen Ebû Leheb ve karısı eleştirilmekte, onlar gibi servet ve gücüne güvenenlerin acı sonu bildirilmektedir.
TEBBET SURESİ OKUNUŞU
| 1. | Tebbet yeda ebiy lehebiv ve tebb |
| 2. | Ma ağna 'anhü malühu ve ma keseb |
| 3. | Seyasla naran zate leheb |
| 4. | Vemraetüh* hammaletel hatab |
| 5. | Fi cidiha hablüm mim mesed |
TEBBET SURESİ ANLAMI
| 1. | Ebû Leheb'in elleri kurusun. Zaten kurudu. |
| 2. | Ona ne malı fayda verdi, ne de kazandığı. |
| 3. | O, bir alevli ateşe girecektir, |
| 4, 5. | Boynunda bükülmüş hurma liflerinden bir ip olduğu halde sırtında odun taşıyarak karısı da (o ateşe girecektir). |
